Wzrasta zainteresowanie uprawą buraka ćwikłowego
Burak ćwikłowy pochodzi od buraka nadmorskiego, występującego w stanie dzikim na terenach nadmorskich. Już w starożytności używano go do celów spożywczych i leczniczych. Burak ćwikłowy jest u nas, zaraz po marchwi, najbardziej rozpowszechnionym warzywem korzeniowym.
Spożycie wynosi 12-14 kg tego warzywa na mieszkańca rocznie. Odmiany buraka ćwikłowego różnią się okresem wegetacji, plonowaniem, kształtem i intensywnością zabarwienia korzenia spichrzowego oraz składem i cechami smakowymi.
Zmechanizowany zbiór dyni
Burak ćwikłowy ma wysokie wartości odżywcze ze względu na zawartość białka, cukrów, soli mineralnych, karotenu, witaminy z grupy B i witaminy C. Dzięki dużej zawartości błonnika ma szczególne znaczenie dietetyczne. Ważna jest także obecność kwasu jabłkowego, cytrynowego, winnego i szczawiowego.
Korzenie buraka ćwikłowego wykorzystywane są w przetwórstwie do produkcji ćwikły, soków i mrożonek.
W naszych warunkach klimatycznych uprawa tego warzywa dobrze się przyjęła. Odpowiednim terminem siewu jest początek maja, kiedy temperatura gleby osiągnie 8ºC. Optymalną temperatura do kiełkowania nasion jest 16-18ºC.
Gleba pod uprawę buraka ćwikłowego powinna być głęboko spulchniona, o pH 6-7,5. Dobrym przedplonem są stanowiska po zbożach i roślinach bobowatych. Nie zaleca się siewu po roślinach kapustowatych i rdestowatych.
Aby nie dopuścić do rozwoju mątwika burakowego i parcha zwykłego burak ćwikłowy należy uprawiać nie częściej niż co cztery lata na tym samym polu.
Nawożenie powinno być prowadzone w oparciu o wyniki z analiz gleby. Przy plonie całkowitym (korzenie i liście) sięgającym 50 t/ha roślina pobiera z gleby 135 kg N, 23 kg P, 230 kg K i 23 kg Mg. Burak ćwikłowy ma skłonność do nadmiernego gromadzenia azotanów w korzeniach, nawożenie azotem powinno być zatem prowadzone w sposób racjonalny.
Dopuszczalny poziom azotanów w korzeniach spichrzowych wynosi 1500 mg NO3/kg. Nawozy azotowe najlepiej zastosować w całości przed siewem buraka ćwikłowego, co ograniczy akumulację azotanów.
Zbiory warzyw wyższe niż przed rokiem. Ceny spadają
W zależności od rodzaju uprawy i terminu zbioru burak ćwikłowy wysiewa się na:
- zbiór pęczkowy – w kwietniu,
- na bezpośrednie spożycie – od końca kwietnia do połowy maja,
- na przechowywanie – od końca maja do początku lipca,
- do przemysłu przetwórczego – w pierwszej połowie lipca.
Na początku lipca prowadzona jest uprawa buraka ćwikłowego z przeznaczeniem na zbiór jesienny na potrzeby przemysłu spożywczego, a także do przechowywania. Podczas zbiorów można uzyskać średni plon korzeni 30-40 t/ha. Przechowywane korzenie buraka ćwikłowego nie powinny być ani przemarznięte, ani uszkodzone. Korzenie można magazynować w kopcach, przechowalniach lub chłodniach (do kwietnia) w temperaturze 2°C i przy wilgotności względnej powietrza 95 proc.
