Wał pierścieniowy Mandam daje lepsze wschody
Wygodne rozkładanie
Na kopiowanie podłoża w szerszym zakresie pozwala podział wału na trzy sekcje. Środkowa część jest nieco szersza od bocznych segmentów oraz wysunięta o blisko pół metra do tyłu. Takie rozmieszczenie sekcji wynika ze sposobu rozkładania wału z pozycji transportowej do roboczej, tak aby koła jezdne mogły dostosować swoje położenie bez potrzeby wysiadania z ciągnika w celu ich przestawienia. W tym celu narzędzie korzysta z dwóch par hydrauliki zewnętrznej.
Podczas naszej wizyty u podlaskiego rolnika zmierzyliśmy wydajność wałowania narzędziem o szerokości roboczej 6,2 m oraz zużycie paliwa podczas tego zabiegu. Wał Mandamu współpracowal z ciągnikiem Valtra N82 z silnikiem o mocy znamionowej 88 KM. Przed wyjazdem na pole o powierzchni 1,2 ha zatankowaliśmy bak do pełna. Po powrocie z pracy na uzupełnienie zbiornika potrzebowaliśmy 4 l oleju napędowego.
Małe zapotrzebowanie na moc
Część paliwa została zużyta na potrzeby dojazdu na oddalone o około 0,5 km pole i powrót. Po oszacowaniu możemy przyjąć, że podczas wałowania spalanie wyniosło 3-3,2 l/ha. Z kolei wydajność zabiegu przekroczyła w przeliczeniu 4 ha/h.
Warto zauważyć, że w przeciwieństwie do narzędzi uprawowych pracujących wgłębnie, zwięzła ciężka gleba stawia przy dogniataniu roli Cambridgem mniejsze opory. Wynika to z lepszej nośności podłoża dla powierzchniowo pracującego wału. Do mniejszego zapotrzebowania na moc przyczynia się także duża średnica łatwiejszych do toczenia pierścieni narzędzia z Gliwic.
Wał ułatwia żniwa
Podsumowując, czas i paliwo poświęcone na wałowanie nie są duże, a korzyści jest wiele. Dognieciona po siewie gleba daje szybsze i bardziej wyrównane wschody zbóż, co szczególnie da się zauważyć w suchych warunkach na lżejszych glebach. Zabieg ten usprawnia bowiem podsiąkanie wody gruntowej.
Niewątpliwymi zaletami wałowania są także: wyrównanie powierzchni pola, rozdrobnienie brył oraz wciśnięcie kamieni. Podlaski rolnik szczególnie ceni sobie możliwość spokojnej i bezpiecznej pracy kombajnem w czasie żniw przy omłocie wyległego łanu bez ryzyka pochwycenia przez heder wspomnianych kamieni.
