Doglebowe odchwaszczanie rzepaku ozimego

Nowy sezon zapowiada się „po staremu”. Żadnych nowości. Jedynie kilka znanych substancji czynnych, w nowych wariantach mieszanin fabrycznych.

Przedwschodowy program ochrony rzepaku przed chwastami nadal opracowany jest zaledwie na bazie ośmiu substancji czynnych (s.cz.). Dominują chlomazon i metazachlor zalecane pojedynczo i w mieszaninach. Uzupełniają je: aminopyralid, dimetachlor, napropamid, propyzamid oraz chinomerak i dimetenamid, zalecane jedynie jako komponenty mieszanin fabrycznych.

Najwcześniej napropamid

Bezpośrednio przed siewem jest zalecanych kilka preparatów zawierających sam napropamid. Zabieg należy wykonać na wilgotną glebę, przed siewem rzepaku ozimego, Bezpośrednio po zabiegu środek należy wymieszać przy pomocy brony lub kultywatora na głębokość do 3 cm. Ostatnio zalecenia stosowania niektórych preparatów zawierających napropamid rozszerzono. Przykładem jest Devrinol 450 SC, który można również stosować bez mieszania z glebą lub zastosować bezpośrednio po siewie. Herbicydy: Baristo 500 SC, Inventor 500 SC i Wicher 500 SC są również zalecane z niektórymi środkami zawierającymi chlomazon (Efector 360 CS, Koncept 360 CS, Boa 360 CS) oraz metazachlor (Metax 500 SC, Mezzo 500 SC, Mezotop 500 SC) bezpośrednio po siewie. Wszystkie preparaty w formie mieszanin z udziałem napropamidu są także zalecane po siewie.

Chlomazon i metazachlor

Najczęściej stosowanymi substancjami czynnymi są chlomazon i metazachlor. Pierwszy z nich reprezentowany jest przez blisko 40 środków produkowanych w formulacji 360 CS lub 480 EC. Ich dawkowanie jest nieco zróżnicowane, ale mieści się (z małymi wyjątkami) w przedziale 90-120 g s.cz./ha. Metazachlor jest również reprezentowany przez podobną liczbę produktów, lecz tylko część z nich można stosować doglebowo (część preparatów jest zarejestrowanych tylko do aplikacji nalistnej). Preparaty produkowane w formulacjach 400 i 500 SC są zalecane w dawkach od 750 do 1000 g s.cz./ha. W celu uzyskania większego spektrum zwalczanych chwastów obie substancje są zalecane łącznie. W tym celu można zastosować mieszaniny fabryczne (Circuit CS Sync tec, Kalif Mega 283 ZC, Kumak 283 SE, Nimbus 283 SE) lub około 30 mieszanin zbiornikowych. Mieszaniny są zalecane średnio w dawce 100 g/ha chlomazonu i 750-800 g metazachloru na hektar. W efekcie mieszaniny zwalczają następujące gatunki chwastów: chaber bławatek, gwiazdnica pospolita, jasnota purpurowa i różowa, komosa biała, mak polny, maruna nadmorska, niezapominajka polna, przetacznik bluszczykowy, perski i polny, przytulia czepna, rumian polny, rumianek pospolity tasznik pospolity, tobołki polne oraz stulicha psia. Z gatunków jednoliściennych ograniczają występowanie miotły zbożowej i wiechliny rocznej.

W tym samym terminie

Terminy stosowania herbicydów doglebowych są różnie interpretowane. Najczęściej bezpośrednio po siewie – BBCH 00, ale również przedwschodowo czyli do BBCH 09. W praktyce lepiej jest je wykonywać wcześniej. Wymieniony chlomazon i metazachlor oprócz wzajemnego stosowania często są zalecane w wielu mieszaninach dwuskładnikowych. Dodatek innej substancji czynnej jest zalecany na stanowiska narażone występowaniem określonych gatunków chwastów. Przykładowo dodatek dimetanamidu-P jest zalecany na plantacjach z bodziszkami, a chinomerak na pola ze znacznym udziałem przetaczników. Mało wykorzystywany petoksamid (Koban 600 EC), o czym nie informuje etykieta, skutecznie zwalcza farbownika polnego (dawniej krzywoszyj polny). Mieszaniny trójskładnikowe można uznać za uniwersalne. Typowym „solistą” jest aminopyralid, który w formie preparatu Runway jest zalecany wyłącznie pojedynczo. Zwalcza kilka uciążliwych chwastów występujących w rzepaku: chaber bławatek, mak polny, maruna nadmorska i rumianek pospolity. Przed zastosowaniem preparatu należy rozpatrzyć siew roślin następczych, ponieważ istnieją pewne ograniczenia. W przypadku wcześniejszego zaorania plantacji można uprawiać: rzepak jary, gorczycę, kapustę z rozsady, zboża lub kukurydzę, jednak nie wcześniej niż po trzech miesiącach od zastosowania środka i po wykonaniu orki na głębokość minimum 15 cm. Po jesiennym zastosowaniu środka, roślinami następczymi mogą być: jesienią następnego roku kalendarzowego – zboża, rzepak ozimy, gorczyca lub trawy, a dopiero wiosną kolejnego roku kalendarzowego (po 18 miesiącach) – wszystkie rośliny.

Stosuj nieco dłużej

W ramach zabiegów doglebowych jest kilka preparatów zalecanych także trochę później. Oprócz typowych zabiegów doglebowych można je, według zaleceń, stosować (tabela) 4-7 dni po siewie, bez względu na stadium kiełkujących nasion. Należą do nich niektóre preparaty zawierające w składzie: metazachlor, chinomerak i dimetenamid-P. Innym przykładem może być rozszerzona rejestracja z terminu tylko doglebowego do nalistnego obejmującego fazę 4. liści rzepaku. W tym „rozciągniętym” terminie można stosować Colzor Uno i Teridox 500 EC (dimetachlor).

Różne rozwiązania doglebowego odchwaszczania rzepaku ozimego

Artykuł ukazał się w wydaniu 07/2023 miesięcznika "Przedsiębiorca Rolny". ZAPRENUMERUJ