Przechowywanie obornika na gruncie
Na niektórych polach można zaobserwować pryzmy obornika. Zazwyczaj powstają one, gdy rolnikom nie starcza miejsca na płycie obornikowej. W okresie zimowym pryzmy te mają niekorzystny wpływ na środowisko, ponieważ oddziałują w ten sam sposób, co nawóz rozrzucony na zamarznięte pole.
Oczywiście taka pryzma ma bardziej miejscowe działanie na powierzchnię, jednak jest ona równie niebezpieczna dla wód.
Bilans „na powierzchni pola”, „u wrót gospodarstwa” czy też systemiczny?
W przypadku gospodarstw wielkotowarowych (hodowla drobiu powyżej 40 000 sztuk, chów świń powyżej 2000 sztuk lub 750 stanowisk dla macior) utrzymywanie nawozów naturalnych, zarówno płynnych, jak i stałych powinno odbywać się w szczelnych zbiornikach (płyty obornikowe, szamba). W przypadku nawozów płynnych pojemność zbiorników powinna odpowiadać co najmniej 4-miesięcznej produkcji.
Mniejsze gospodarstwa nawozy płynne muszą składować w szczelnych zbiornikach o pojemności odpowiadającej co-najmniej 4 miesięcznej produkcji. Jeżeli chodzi o nawozy stałe obecnie nie ma zapisów prawa odnoszących się do miejsc oraz form składowania tych nawozów. Rolnicy w takich gospodarstwach jedynie dobrowolnie mogą stosować się do zasad obowiązujących gospodarstwa wielkotowarowe.
W świetle przepisów dopuszczalne jest składowanie obornika bezpośrednio na gruncie. Jednak ze względu na straty składników pokarmowych nie jest to polecane. W przypadku obszarów OSN, obornik na pryzmie usytuowanej bezpośrednio na gruncie można przechowywać w okresie od 1 marca do 31 października jednak nie dłużej niż przez 12 tygodni.
Małe dawki obornika
Pryzmy obornikowe należy lokalizować:
- poza zagłębieniami terenu;
- w odległości większej niż 20 m od linii brzegu wód powierzchniowych;
- na terenach o spadku do 3 proc.;
- na glebach piaszczystych i niepodmokłych.
W przypadku, gdy zdecydujemy się na wywóz obornika na pryzmę położoną na polu należy pamiętać, aby w kolejnym roku nie robić tego w tym samym miejscu. Podczas przechowywania bezpośrednio na gruncie do gleby dostają się nadmierne ilości składników pokarmowych.
Co za tym idzie powstaje duże stężenie pierwiastków, które zamiast korzystnie wpływać na wzrost i rozwój roślin, powoduje niekiedy nawet i zamieranie roślin. Przy kilkuletnim lokalizowaniu pryzmy w tym samy miejscu stężenie pierwiastków w glebie jest tak wysokie, że nawet wschody roślin są bardzo utrudnione, a nawet niemożliwe.
W przypadku krótkotrwałego składowania (w okresie do 6 miesięcy) obornika na pryzmie polowej wzbogacenie gleb oraz wód nie jest wysokie. Problem pojawia się w przypadku cyklicznie składowanego obornika, kiedy to może dojść do zanieczyszczenia wód oraz gleby, a zawartość pierwiastków w glebie znacząco przekracza obowiązujące normy.
