Strona główna Produkcja zwierzęca Trzoda chlewna

ASF. Zobacz jak myśliwi przestrzegają zasad bioasekuracji

Poleć

Udostępnij

Autor tekstu: Mirosław Lewandowski | lewandowski@apra.pl

24-06-2020,8:10 Aktualizacja: 23-06-2020,20:46

A A A

Zasady bioasekuracji dotyczą także myśliwych, którzy zajmują się pozyskanymi dzikami. Foto_Remigiusz Kryszewski

Wirus ASF w Polsce pojawił się w lutym 2014 roku. W ciągu 6 lat epidemia dotknęła niemal 50% terytorium naszego kraju.

Wirus ASF może być przenoszony przez dziki, drapieżniki, ptaki, insekty, a także przez ludzi. Stąd niezwykle istotna jest bioasekuracja.

Bioasekuracja dotyczy przede wszystkim hodowców i producentów trzody chlewnej. Polega na tym, aby możliwie w jak najbardziej ograniczyć możliwość wniesienia wirusa ASF na teren gospodarstwa.

Zasady bioasekuracji dotyczą także myśliwych, którzy zajmują się pozyskanymi dzikami.

ASF dotyka już niemal 50% terytorium Polski
Bioasekuracja dotyczy przede wszystkim hodowców i producentów trzody chlewnej
Zasady bioasekuracji dotyczą także myśliwych
Myśliwi stosują środki bezpieczeństw podczas patroszenia dzików
Myśliwi dezynfekują miejsca patroszenia dzików

5. ognisko ASF. Ograniczenia dotkną kolejne województwo

Afrykański pomór świń został wykryty u świń domowych w województwie dolnośląskim. To już 5. ognisko ASF w tym roku. Inspekcja Weterynaryjna do tej pory potwierdziła 2 ogniska w woj. wielkopolskim oraz po jednym w woj. lubuskim oraz...

czytaj więcej

Bioasekuracja stosowana przez myśliwych

Włodzimierz Kowalczyk, Prezes Zarządu Koła Łowieckiego BÓBR opowiada o tym, jakie zasady stosują myśliwi po to, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa ASF.

1 elementem jest ewidencja pobytu myśliwego w łowisku. Zapisuje on to zdarzenie w książce ewidencji pobytu na polowaniu.

Etap nr 2 polega na dezynfekcji pojazdu myśliwego, a nr 3 stanowi ustawienie pojazdu przy stanowisku do patroszenia.

Kolejne etapy to m.in. pobranie znacznika oraz pojemnika na krew, założenie środków zabezpieczających, patroszenie dzika na stanowisku, czy znakowanie tuszy i pobranie próbki krwi.

Myśliwi po wykonaniu tych czynności umieszczają tuszę dzika w chłodni, a następnie sprzątają patrochy oraz środki zabezpieczające i dezynfekują miejsce patroszenia.

Kolejnym krokiem jest ewidencja zwierzyny w rejestrze.