Dolistne dokarmianie kukurydzy
Standardowym zabiegiem w uprawie kukurydzy jest dokarmianie dolistne. Istotne jest, aby oprysk ten stosowany był prewencyjnie, a nie interwencyjnie, gdyż większość niedoborów ma przebieg utajony.
W przypadku uprawy kukurydzy uzyskanie dobrego jakościowo i wysokiego plonu determinowane jest właściwym odżywieniem i zaopatrzeniem roślin w wodę, szczególnie w fazie 4-10 liści. Jest to okres najintensywniejszego rozwoju.
Później rośliny słabiej rosną, gdyż nie do końca rozwinięty system korzeniowy pobiera niedostateczne ilości wody i składników pokarmowych. Słaby wigor może także opóźnić kwitnienie i niekorzystnie oddziaływać na późniejszy plon kukurydzy.
Utrudnione wschody kukurydzy
Na początku wegetacji zagraża jej wiele czynników stresowych, które oddziałują negatywnie na zachodzące w roślinie procesy fizjologiczne. Są to: niskie temperatury, okresowe susze występujące ze zmiennym nasileniem oraz mniejsza odporność na choroby i szkodniki spowodowana niezbilansowanym odżywieniem.
Aby zapobiegać tym ujemnym wpływom czynników zewnętrznych i w ten sposób zabezpieczyć rośliny przed stresem, niezbędne jest zastosowanie zbilansowanego nawożenia doglebowego, które zapewni plantacji optymalny start.
Często mamy do czynienia z ukrytym niedoborem, szczególnie mikroelementów – nie zawsze jest on możliwy do zaobserwowania. Konsekwencją tego są obniżki plonów. Dokarmianie dolistne ma zagwarantować roślinom optymalne warunki i wszystkie składniki niezbędne do ich prawidłowego rozwoju i wzrostu.
Chelaty i sole – wady i zalety
Kukurydza jest bardzo wrażliwa na niedobór magnezu, a rośliny mają duże zapotrzebowanie na ten składnik. Decyduje on o aktywności przebiegu procesu fotosyntezy. Większość magnezu jest pobierana w ciągu 6 tygodni w okresie od zwarcia rzędów do kwitnienia.
Po wytworzeniu 6-8 liści i w okresie wiosennych chłodów uzupełnia się niedobory tego pierwiastka, zwiększając tym samym odporność roślin na niekorzystne warunki pogodowe.
Zastosowany do oprysku nawóz powinien zawierać miedź, gdyż bierze ona udział w procesach enzymatycznych, między innymi w przemianach azotu w roślinie. Jej niedobór powoduje zmniejszone pobieranie azotu oraz większą łamliwość roślin.
Dobre zaopatrzenie w ten pierwiastek uodparnia rośliny na choroby grzybowe i bakteryjne. W celu uzyskania satysfakcjonujących plonów niezbędne jest wniesienie tego składnika w formie dolistnej.
Również cynk odgrywa kluczową rolę w przemianie materii, bowiem także bierze udział w procesach enzymatycznych i syntezie białek. Zwiększa przez to odporność na suszę i choroby oraz efektywność nawożenia azotem.
Kukurydza potrzebuje cynku. Liczby graniczne w glebach
Nawożenie cynkiem umożliwia uzyskanie porównywalnych, a niekiedy nawet większych plonów przy niższym poziomie nawożenia azotem. Rośliny dobrze odżywione tym pierwiastkiem wytwarzają dłuższe kolby z większą ilością ziarniaków.
Deficyt cynku przyczynia się do słabego rozwoju systemu korzeniowego, przez co rośliny nie mogą efektywnie pobierać składników pokarmowych z gleby. Jego niedobór w uprawie kukurydzy ujawnia się w postaci rozległych białych lub biało-żółtych pasów po obu stronach głównego nerwu liścia.
Kolejnym ważnym pierwiastkiem jest mangan. Jego rolą jest udział w procesach fotosyntezy, oddychania, tworzeniu chlorofilu oraz syntezie białek. Niedobór tego pierwiastka objawia się w postaci podłużnych żółtawych plam na liściach, często już w fazie krzewienia, przechodzących później w kolor brązowawy. Dobre zaopatrzenie roślin w mangan zwiększa ich odporność na choroby i niekorzystne warunki atmosferyczne.
Mikroelementy wspierają kluczowe reakcje metaboliczne i są głównym składnikiem wielu enzymów. Zapewniają lepsze wykorzystanie składników pokarmowych.
Generalnie dokarmianie dolistne stosuje się w celu zwiększenia witalności roślin oraz zaopatrzenia w składniki pokarmowe w okresach wzmożonego zapotrzebowania. Zapewnia ono szybki rozwój roślinom – brak zahamowania wzrostu, zmniejszenie dawki azotu (lepsze wykorzystanie tego pierwiastka), zwiększoną odporność na choroby, przede wszystkim grzybowe – oszczędności wynikające z redukcji stosowanych fungicydów oraz odżywienie w przypadku uszkodzeń systemu korzeniowego lub liści (niwelowanie szkód po zabiegach herbicydowych).
